Energiebesparing industrie enige CO2-maatregel die geld oplevert

Van een van onze experts kreeg ik een interessante infographic van Energie Beheer Nederland geappt. Met de mededeling: ‘Interesting stuff. Helpt richting geven bij Het Nieuwe Produceren en de energietransitie. Top Document van EBN’.

Toegegeven: interesting stuff. Het geeft aan hoeveel we nog afhankelijk zijn van aardgas en aardolie. En dat is een van de reacties die EBN klaarblijkelijk  wil oproepen. ‘De informatie geeft reden voor een goed gesprek , en dat is precies wat we willen.’ Met andere woorden: we staan nog aan het prille begin van de energietransitie.

Laaghangende fruit

Mij intrigeert de tabel links onderin van de poster me eigenlijk het meest. Het geeft aan welke maatregelen om CO2 te besparen in 2030 het goedkoopst zijn en welke duur. Ook kunnen we het potentieel per maatregel aflezen. Nu heb ik geen tijd en zin om alle cijfers nauwkeurig te checken. Ik neem voor het gemak aan dat het een realistische weergave is. En dan wordt een groot vermoeden bevestigd. De enige CO2-maatregel die geld oplevert, is energiebesparing in de industrie. Het potentieel valt me wat tegen. Maar daar zou ik dus wel meer berekeningen van willen zien. Gaat het bijvoorbeeld alleen om het laaghangend fruit dat inderdaad een korte terugverdientijd heeft of zijn ook de wat lastigere systeemveranderingen meegenomen.

Noorwegen

Opvallend is de positie van wind op zee en CCS (ondergrondse opslag van CO2). Het zijn blijkbaar niet de duurste maatregelen en ze hebben een groot potentieel. Daarom vind ik het jammer dat een belangrijke optie niet in het schema is meegenomen: het inzetten van CO2 als grondstof (CCU) in plaats van het onder de grond stoppen. En juist daarvoor is bijvoorbeeld veel groen opgewekte stroom nodig. Een enorme toename van offshore wind bijvoorbeeld.

En laten we nu niet elkaar gaan napraten dat CO2 als grondstof verre toekomstmuziek is. Nu al zijn er verschillende projecten gaande waarbij van zuivere CO2 methanol gemaakt (BioMCN in Delfzijl) en polyurethaan (Covestro in het Duitse Dormagen).  En de proefprojecten schieten als paddestoelen uit de grond. Dat terwijl CCS alleen in Noorwegen van de grond is gekomen. Bovendien gaat het schema over 2030. Op korte termijn kan veel worden bereikt met energiebesparing en tegen die tijd is nog veel meer betaalbare technologie beschikbaar en staan er enorm veel windmolens in de Nederlandse wateren.